ژنو، ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۴ – بر اساس گزارش جدید سازمان بین المللی کار (ILO)، دولت ها در استفاده کامل از پتانسیل قدرتمند حمایت اجتماعی برای مقابله با اثرات بحران آب و هوا و حمایت از یک گذار عادلانه شکست خورده اند. .
این گزارش همچنین نشان می‌دهد که کشورهایی که بیشتر در برابر اثرات تغییرات آب و هوایی آسیب‌پذیر هستند، اغلب از پایین‌ترین سطح حمایت اجتماعی برخوردارند.
گزارش جهانی حفاظت اجتماعی ۲۰۲۴-۲۶: حفاظت اجتماعی جهانی برای اقدام اقلیمی و گذار عادلانه نشان می دهد که برای اولین بار، بیش از نیمی از جمعیت جهان (۵۲٫۴ درصد) دارای نوعی پوشش حمایت اجتماعی هستند. این در مقایسه با ۴۲٫۸ درصد در سال ۲۰۱۵، سالی که اهداف توسعه پایدار تصویب شد، افزایش یافته است.
با این حال، گزارش ILO نشان می دهد که در ۲۰ کشور آسیب پذیرتر از بحران آب و هوا، ۹۱٫۳ درصد از مردم (۳۶۴ میلیون) هنوز فاقد هرگونه حمایت اجتماعی هستند. با نگاهی گسترده تر، در ۵۰ کشور آسیب پذیر از نظر آب و هوا، ۷۵ درصد از جمعیت (۲٫۱ میلیارد نفر) فاقد هرگونه پوشش حمایت اجتماعی هستند. در سطح جهانی، اکثر کودکان (۷۶٫۱ درصد) هنوز هیچ پوشش حمایت اجتماعی موثری ندارند. همچنین شکاف جنسیتی قابل توجهی وجود دارد و پوشش مؤثر زنان از پوشش مردان (به ترتیب ۵۰٫۱ و ۵۴٫۶ درصد) عقب است.
بر اساس این گزارش، این شکاف‌ها به‌ویژه با توجه به نقش بالقوه حفاظت اجتماعی در کاهش تأثیر تغییرات آب‌وهوایی، کمک به مردم و جوامع برای انطباق با واقعیت جدید ناپایدار اقلیمی و تسهیل گذار عادلانه به آینده‌ای پایدار بسیار مهم هستند.
«تغییرات اقلیمی مرزها را به رسمیت نمی شناسد و ما نمی توانیم دیواری برای جلوگیری از بحران بسازیم. گیلبرت اف. هونگبو، مدیر کل ILO، گفت: بحران آب و هوا همه ما را تحت تأثیر قرار می دهد و نشان دهنده تنها، جدی ترین تهدید برای عدالت اجتماعی امروز است. «بسیاری از کشورهایی که وحشیانه‌ترین پیامدهای این بحران را تجربه می‌کنند، برای مقابله با پیامدهای زیست‌محیطی و معیشتی آن به‌ویژه مجهز نیستند. ما باید بدانیم که آنچه برای جوامع تحت تأثیر اتفاق می افتد همه ما را تحت تأثیر قرار خواهد داد.»
گزارش ILO نتیجه می گیرد که کشورها به طور متوسط ۱۲٫۹ درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) خود را صرف حمایت اجتماعی (به استثنای سلامت) می کنند. با این حال، در حالی که کشورهای با درآمد بالا به طور متوسط ۱۶٫۲ درصد هزینه می کنند، کشورهای کم درآمد تنها ۰٫۸ درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به حمایت اجتماعی اختصاص می دهند. کشورهای کم درآمد – که شامل کشورهایی هستند که بیشتر در برابر تأثیرات تغییرات آب و هوایی آسیب پذیر هستند – به ۳۰۸٫۵ میلیارد دلار اضافی در سال (۵۲٫۳ درصد از تولید ناخالص داخلی خود) نیاز دارند تا حداقل حمایت اجتماعی اولیه را تضمین کنند و برای رسیدن به این هدف به حمایت بین المللی نیاز است. .
