UNCTAD خواستار استراتژی‌های پایدار و عادلانه برای کاهش تأثیرات زیست‌محیطی رو به رشد اقتصاد دیجیتال است.
به نقل از خبر گزاری (WAM) — تجارت و توسعه سازمان ملل متحد (UNCTAD) امروز گزارش اقتصاد دیجیتال ۲۰۲۴ را منتشر کرد
که تأثیرات زیست محیطی قابل توجه بخش دیجیتال جهانی و بار نامتناسبی را که کشورهای در حال توسعه متحمل می شوند روشن می کند.
این گزارش مفصل نشان می دهد که در حالی که دیجیتالی شدن باعث رشد اقتصاد جهانی می شود و فرصت های منحصر به فردی را برای کشورهای
در حال توسعه ارائه می دهد، پیامدهای زیست محیطی آن به طور فزاینده ای شدید می شود. کشورهای در حال توسعه به دلیل شکاف های موجود دیجیتال
و توسعه به طور نابرابر هم از نظر اقتصادی و هم از نظر زیست محیطی تحت تأثیر قرار می گیرند، اما آنها این پتانسیل را دارند که از این تغییر دیجیتال
برای تقویت توسعه استفاده کنند.
ربکا گرینسپن، دبیر کل UNCTAD، بر نیاز به یک رویکرد متعادل تأکید کرد: «ما باید از قدرت دیجیتالی‌سازی برای پیشبرد توسعه فراگیر و پایدار استفاده کنیم
و در عین حال اثرات منفی زیست‌محیطی آن را کاهش دهیم. این امر مستلزم تغییر به سمت اقتصاد دیجیتال دایره ای است
که با مصرف و تولید مسئولانه، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و مدیریت جامع زباله های الکترونیکی مشخص می شود.
تاثیر رو به رشد اقتصاد دیجیتال بر محیط زیست را می توان معکوس کرد.
این گزارش بر نیاز مبرم برای پرداختن به هزینه های زیست محیطی تحول سریع دیجیتال تاکید می کند.
نگرانی های کلیدی شامل کاهش مواد خام محدود برای فناوری های دیجیتال و کم کربن، افزایش مصرف آب و انرژی و مسئله رو به
رشد زباله های مرتبط با دیجیتالی شدن است. همانطور که دیجیتالی شدن با سرعت بی سابقه ای پیشرفت می کند، درک ارتباط آن با پایداری زیست محیطی به طور
فزاینده ای حیاتی می شود.
کشورهای در حال توسعه در زنجیره تامین جهانی مواد معدنی و فلزات در حال توسعه، که به شدت در چند منطقه متمرکز شده‌اند، محوری هستند.
ذخایر معدنی وسیع آفریقا که برای تغییر جهانی به سمت فناوری‌های کم کربن و دیجیتال ضروری است، شامل کبالت، مس و لیتیوم است که برای آینده انرژی پایدار بسیار مهم است.
این قاره دارای ذخایر قابل توجهی است: ۵۵ درصد کبالت جهان، ۴۷٫۶۵ درصد منگنز، ۲۱٫۶ درصد گرافیت طبیعی، ۵٫۹ درصد مس، ۵٫۶ درصد نیکل و ۱ درصد لیتیوم.
بر اساس گزارش بانک جهانی، تقاضا برای مواد معدنی مورد نیاز برای دیجیتالی شدن مانند گرافیت، لیتیوم و کبالت می‌تواند تا سال ۲۰۵۰ تا ۵۰۰ درصد افزایش یابد.
افزایش تقاضا فرصتی برای توسعه برای کشورهای در حال توسعه غنی از منابع ایجاد می‌کند، در صورتی که بتوانند به مواد معدنی استخراج‌شده اضافه کنند و از آن استفاده کنند.
به طور موثر پیش می رود و در زنجیره ارزش و سایر بخش ها متنوع می شود.
در بحبوحه بحران های جهانی فعلی، فضای مالی محدود، رشد آهسته و بدهی بالا، کشورهای در حال توسعه باید این فرصت را با فرآوری و تولید داخلی به حداکثر برسانند.
این به آنها کمک می کند تا سهم بیشتری از اقتصاد دیجیتال جهانی را ایمن کنند، درآمدهای دولت را ایجاد کنند، توسعه مالی را تامین کنند، بر وابستگی به کالا غلبه کنند،
شغل ایجاد کنند و استانداردهای زندگی را بالا ببرند.
